Obudowa wkładu dyskietek - Śruba zabezpieczająca - bez nóg 1. Materiał: SS304, SS316L. 2. Maksymalne ciśnienie robocze 150 psi. 3. Zamknięcie śruby. Ze szkłem SS i zespołem sprężynowym 4. Polerowana lub piaskowana powierzchnia zewnętrzna. Żylaki nóg [ WYGLĄD ] [ ZDJĘCIA ] [ OBJAWY ] [ OBRAZY ] [ GALERIA ] lista chorób opisy objawy diagnoza online. Zdjęcia chorych Żylaki nóg, leki, leczenie do jakiego lekarza. Po rosyjsku krępowanie znaczy: связывание (znaleźliśmy 1 tłumaczeń). Jest przynajmniej 217 przykładowych zdań z krępowanie.Między innymi: Nawet gdyby nie zrobił nic innego, zakazał tego okropnego krępowania stóp. ↔ Он не сделал ничего, кроме как запретил эту отвратительную практику по связыванию ног.. Kinga Rusin (50 l.) od dłuższego czasu przebywa na Malediwach. Celebrytka trzyma jednak rękę na pulsie i cały czas rozkręca kolejne afery i komentuje bieżącą Przeszukaj zdjęć Północno Zachodnie Chiny i obrazów na licencji royalty-free w iStock. Znajdź wysokiej jakości zdjęcia, których nie znajdziesz nigdzie indziej. Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd Hỗ Trợ Nợ Xấu. rozne sa kanony piekna, nie zapominajmy o roznicach kulturowych, z naszego punktu widzenia barbarzynstwo, a tam mogli sobie na to pozwolic tylko bogaci a co mielismy w europie? super ciasne gorsety, bialy luskany ryz powodujacy niedobor witamin i biale pudry olowiowe wywolujace olowice ,teraz juz nieco lepiej, mamy tylko wysokie obcasy, glodzenie sie, ladowanie silikonu gdzie sie tylko da, farbowanie wlosow 18+ Ta strona może zawierać treści nieodpowiednie dla osób niepełnoletnich. Zapamiętaj mój wybór i zastosuj na pozostałych stronach Krępowanie (bandażowanie) stóp - chiński obyczaj kultywowany od ok. X do początków XX wieku, polegający na bandażowaniu stóp dziewcząt, celem ich skrócenia i deformacji prowadzących do pożądanego efektu estetycznego. Krępowanie stosowano początkowo u dziewcząt z wyższych klas społecznych, od których nie wymagano wykonywania intensywnych prac fizycznych. Obyczaj, który był wyznacznikiem statusu społecznego, przyjął się z czasem również wśród klas niższych. Za czasów ostatniej dynastii, Qing (1644-1912), rozpowszechniony był wśród wszystkich warstw społecznych, szczególnie na północy kraju. Krótkie stopy były w Chinach symbolem wytworności i zapewniały właścicielce dobre zamążpójście. Krępowanie miało także podtekst erotyczny, na co zwrócił uwagę również Zygmunt Freud dostrzegając w nim fetyszyzm. Ze względu na to, że krępowanie okaleczało kobiety i niosło wiele cierpienia, obyczaj był krytykowany, szczególnie intensywnie na początku XX wieku. Po powstaniu Republiki Chińskiej w 1912 roku zabieg został zakazany. Po utworzeniu Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 roku całkowicie go wypleniono. W Chinach odeszło już niemal całkowicie ostatnie pokolenie kobiet, które poddawano krępowaniu stóp. Za Wikipedią. © 2007-2022. Portal nie ponosi odpowiedzialności za treść materiałów i komentarzy zamieszczonych przez użytkowników jest przeznaczony wyłącznie dla użytkowników pełnoletnich. Musisz mieć ukończone 18 lat aby korzystać z • FAQ • Kontakt • Reklama • Polityka prywatności • Polityka plików cookies Krępowanie stóp w Chinach pojawiło się w średniowieczu i przez długi czas pozostawało tradycją, której poddawano kobiety. Dziś na szczęście należy już do przyszłości. Krępowanie stóp w Chinach Krępowanie polegało na owijaniu stóp bandażem, tak aby zagiąć palce – z wyjątkiem wielkiego – w kierunku pięty, co doprowadzało do złamania kości śródstopia. Po zagojeniu ran i zakończeniu procesu dojrzewania najkrótsze stopy, zwane „złotym lotosem”, miały 7–10 cm długości. Zwykle to matka doglądała krępowania stóp u córki, bo krótkie stopy były istotną kartą przetargową podczas swatania dziewczyny. Chińczycy byli niezwykłymi fetyszystami na tym punkcie i mężczyźni szaleli za punkcie małych stóp. Powstawały nawet poematy, wychwalające piękno takowych! Wikipedia Jednak dla kobiet było to piekło. Ta praktyka powodowała olbrzymi ból i cierpienie. Powstające na skutek złamania otwarte rany niosły ryzyko zakażenia i powikłań. Szacuje się, że umierało od nich co najmniej 10 procent dziewcząt, jednak nie są to wiarygodne dane. Stopy trzeba było owijać bandażem do końca życia. Jeżeli zabieg wykonano niepoprawnie, były one dla właścicielki źródłem przewlekłego bólu. Czasem zabieg wywoływał częściowy paraliż i/lub zanik mięśni (atrofię). Idealna stopa miała zmieścić się w but o długości od 7,5 do 10 cm. Obuwie wykonywane na skrępowane stopy nazywano butami lotosu. Prawie wszystkie kobiety robiły własne buty z tkaniny, od czasu do czasu kupując mocniejsze pary fabryczne jako obuwie codzienne. Wciąż można je znaleźć w w niektórych chińskich domach, a większość nadal jest dumna ze swojego rękodzieła. Przyszywanie kwiatu do buta z tkaniny zajmuje trzy lub cztery dni; ukończony but może być efektem miesiąca pracy. A im droższe było wykonanie, tym bardziej doceniano właścicielkę butów. Imgur Skąd się wziął taki zwyczaj? Pierwsze kobiety w Chinach, które związały stopy, prawdopodobnie mieszkały na dworze Li Houzhu, który wstąpił na tron ​​południowego królestwa Tang w 961 r. Mówiono, że tancerka, która owinęła swoje naturalnie szczupłe stopy jedwabiem, zainspirowała innych do wiązania. Według legendy zapoczątkowała go konkubina Yao Ning. Cesarz faworyzował ją, bo zachwycił się jej tańcem. Legenda mówi, że tańczyła wewnątrz złotego lotosu o wysokości sześciu stóp, wyłożonego wewnątrz nefrytem i drogimi kamieniami. Zapewne stąd pojawiła się moda, aby buty lotosu były niezwykle kosztowne i ozdabiane najpiękniejszymi ozdobami. Zaskakujący jest fakt, że praktyka ta narodziła się na dworze cesarskim i z niejasnych przyczyn trafiła do biedniejszych warstw społecznych. Antropolodzy i historycy wciąż zastanawiają się jak to było możliwe. Wikipedia Wytępienie niebezpiecznego obyczaju Pierwsze próby walki z niebezpieczną tradycją podjęto już w latach 30 XX wieku. Spory wkład w to mieli misjonarze, którzy promowali porzucenie zgubnych praktyk. Prawdziwy kres jednak nastąpił, gdy powstała Chińska Republika Ludowa. Komuniści byli ogromnymi przeciwnikami starej, cesarskiej mody. Nie tylko chodziło o walkę z tradycją, która kojarzyła się ze znienawidzoną władzą arystokracji, ale także o zdrowie. Kobiety ze zdeformowanymi stopami nie mogły pracować w polu lub ich praca była mniej owocna, niż nieokaleczonych kobiet. Dlatego ostro zwalczano wiązanie stóp, a matki, które dopuszczały się tego zabiegu były karane z największą surowością. Zwyczaj przetrwał jeszcze kilka dekad w odosobnionych wioskach, lecz jest już na wymarciu. W Chinach wciąż jeszcze żyją kobiety, które mają związane stopy i praktykują do dziś zwyczaj owijania ich bandażem. Ostatnia linia montażowa obuwia lotosowego została zamknięta w Harbin w 1999 roku. Według pani Ko, chińskiej profesor historii, fabryka obuwia produkowała tylko 300 par rocznie. Dziś niektóre firmy przyjmują specjalne zamówienia na takie buty, ale nie występuję już na to popyt. Ostatnie kobiety, które miały związane stopy, są w podeszłym wieku i stanowią ostatnie wspomnienie tej praktyki. Niedługo pozostaną tylko specjalne buty, które będą przypominać jak wiele musiały wycierpieć kobiety w Chinach… Imgur Imgur Źródła: Wikipedia (miniatura wpisu), Imgur, Wikipedia Największym osiągnięciem chińskich komunistów jest wyplenienie tego okrutnego zwyczaju. Był kultywowany od ok. X do XX wieku i polegał na bandażowaniu stóp dziewcząt celem ich skrócenia i zmniejszenia. Małe stópki oznaczały wytworność i pozwalały zdobyć dziewczynie lepszego męża. Uwaga - dalsze zdjęcia przedstawiąją staruszkę z takimi stópkami i mogą być drastyczne W XII wieku nie była ona wówczas jeszcze tak okrutna, jak u schyłku epoki Qing (1644-1912), kiedy krępowanie niemal całkowicie uniemożliwiało kobietom poruszanie się na dalsze odległości i musiały one - o ile ród było na to stać - korzystać z l\"\n\tdata-author_username=\"Mortka\"\n\n\t\n\t\t\tid=\"cm1578460\"\n\t>\n\t\t\t Krępowanie (bandażowanie) stóp to chiński (bardzo bolesny) obyczaj kultywowany od ok. X do początków XX wieku, polegający na bandażowaniu stóp małych dziewczynek. Praktyka krępowania stóp pojawiła się za czasów południowej dynastii Tang z X wieku. Według legendy zapoczątkowała go konkubina Yao Ning na dworze cesarza Li Houzhu (935-978), która ciasno owinęła sobie stopy jedwabiem, dzięki czemu wyglądały one na drobniejsze, a jej ruchy nabrały niezwykłej gracji. Cesarz faworyzował ją, bo zachwycił się jej tańcem. Legenda mówi, że tańczyła wewnątrz złotego lotosu o wysokości sześciu stóp, wyłożonego wewnątrz nefrytem i drogimi kamieniami. Inne, zazdrosne kobiety w haremie władcy również zaczęły krępować sobie stopy. W XII wieku praktyka była już powszechna wśród wyższych klas w Chinach. Nie była ona wówczas jeszcze tak okrutna, jak u schyłku epoki Qing (1644-1912), kiedy krępowanie niemal całkowicie uniemożliwiało kobietom poruszanie się na dalsze odległości i musiały one - o ile ród było na to stać - korzystać z lektyki. Modę na krępowanie stóp poprzedził o kilka wieków obyczaj zamykania kobiet w domach, oraz ograniczania ich podróży do rzadkich wizyt u krewnych oraz w świątyniach. Celem zabiegu było skrócenia i deformacji prowadzących do pożądanego efektu. Krępowanie stosowano początkowo u dziewcząt z wyższych klas społecznych, od których nie wymagano wykonywania intensywnych prac fizycznych. Obyczaj, który był wyznacznikiem statusu społecznego, przyjął się z czasem również wśród klas niższych. Za czasów ostatniej dynastii Qing (1644-1912), rozpowszechniony był wśród wszystkich warstw społecznych, szczególnie na północy kraju. Krótkie stopy były w Chinach symbolem wytworności i zapewniały właścicielce dobre zamążpójście. Krępowanie miało także podtekst erotyczny, na co zwrócił uwagę również Zygmunt Freud dostrzegając w nim fetyszyzm. Ze względu na to, że krępowanie okaleczało kobiety i niosło wiele cierpienia ( a czasem i prowadziło do śmierci dziewczyny z powodu infekcji), obyczaj był krytykowany, szczególnie intensywnie na początku XX wieku. Po powstaniu Republiki Chińskiej w 1912 roku zabieg został zakazany. Po utworzeniu Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 roku całkowicie go wyparto. W Chinach wymarło już niemal całkowicie ostatnie pokolenie kobiet, które poddawano krępowaniu stóp. Zabieg Krępowanie polegało na owijaniu stóp bandażem, tak aby zagiąć palce - z wyjątkiem wielkiego - w kierunku pięty, co doprowadzało do złamania kości śródstopia. Po zagojeniu ran i zakończeniu procesu dojrzewania, najkrótsze stopy, zwane "złotym lotosem" miały 7-10 cm długości. Zwykle to matka doglądała krępowania stóp u córki, bo krótkie stopy były istotną kartą przetargową podczas swatania dziewczyny i umożliwiały awans społeczny. Im krótsze stopy tym lepiej. Zabieg zaczynano u dziewcząt w wieku 5-12 lat. Stopy owijano bardzo ciasno bandażem, a dziewczynie podawano dietę, która miała wywołać zmiękczenie kości, co ułatwiało złamanie i deformację. Bandaż co tydzień owijano ciaśniej. Krępowanie było źródłem wielkiego bólu. Chińskie przysłowie mówi: Piękność wymaga cierpienia; każda para zabandażowanych stóp kosztuje wannę łez. Powstające na skutek złamania otwarte rany niosły ryzyko zakażenia i powikłań. Szacuje się, że umierało od nich co najmniej 10 proc. dziewcząt. Stopy trzeba było owijać bandażem do końca życia. Jeżeli zabieg wykonano nieprawidłowo, były one dla właścicielki źródłem przewlekłego bólu. Czasem zabieg wywoływał częściowy paraliż i/lub zanik mięśni (atrofię). Kiedy w komunistycznych Chinach pod groźbą śmierci nakazano kobietom zrezygnować z krępowania, stopy niektórych z nich urosły o kilka centymetrów. >klik< zdjęcie zdrowej i krępowanej stopy (okropność-dobrze, że ja nie żyłam w tamtych czasach ;/) ja ne

krępowanie nóg chiny zdjęcia